بارگاه خشايارشا: از کتاب مقدس تا عرصه ادبيات نمايشی فارسی
سلیمان حییم) ۱۳۰۴ ق- ۱۳۴۸ ش/ ۱۸۸۵ – ۱۹۶۹م (از پایه گذاران فرهنگ نگاری نوین در ایران و نگارندة شماری فرهنگ لغت دو زبانه است، اما شاید همگان ندانند که او در حوزة نمایشنامه نگاری هم طبع آزمایی کرده است و در کنار فعالیتهای لغت شناختی خود، به نگارش چند نمایشنامه هم دست زده است. این مقاله به معرفی و تحلیل بارگاه خشایارشا، آفریده صحنه‌ی مهمی از سلیمان حییم، میپردازد که به طور مشخص داستان “استر و مُردخای” را بر مبنای عهد عتیق باز می‌گوید. این نمایشنامه از آن جهت حائز اهمیت است که احتمالاً تنها نمونة نمایشنامه نویسی یک ایرانی کلیمی است، و نیز احتمالاً تنها اقتباس نمایشنامه نویسی ایرانی از متن کتاب مقدس به شمار میرود. نگاه احترام آمیز کلیمیان به امپراتوری هخامنشی، از دیگر دریاف تهای خوانندة این نمایشنامه است، که در جریان تطبیق متن نمایشنامه با کتاب استر در عهد عتیق حاصل میشود. متن کامل این نمایشنامه برای نخستین بار به پیوست این مقاله انتشار می‌یابد.
