Prologue
ايران‌نامه در آستانة 30 سالگي با چالش و چشم اندازي نو روبه‌روست. در سه دهة گذشته دامنة پژوهش‌هاي منتشر شده در اين فصل‌نامه از حوزة ادبيات به پهنة ديگر علوم انساني و اجتماعي كشيده شده است. در اين روند گسترش روش‌ها و نگرش‌ها جلال متيني، داريوش شايگان، داريوش آشوري، شاهرخ مسكوب، هرمز حكمت و ديگر دبيران، مشاوران و همكاران ايران‌نامه سهيم بودند. اين گسترش حوزه‌هاي پژوهشي علوم انساني و اجتماعي، بالندگي مطالعات ايراني را در پي داشته است. با تاكيد بيشتر بر معيارهاي دانشگاهي در ارزيابي، پذيرش و چاپ مقالات در شماره هاي آينده، اميدواريم كه ايران‌نامه همچنان نقش سازنده‌اي در روشمندي و توانمندي تحقيقات ايراني داشته باشد.
همچون گذشته نه تنها مرزهاي سياسي ايران كنوني، بلكه مرزهاي ايران فرهنگي و سرزمين‌هايي كه با فرهنگ ايران‌زمين پيوندي كهن و نو داشته و دارند، نيز در چشم‌انداز جغرافيايي ايران‌نامه قرار مي‌گيرد. با مهاجرت و پراكندگي ايرانيان در سراسر جهان، بررسي و شناخت پديده‌هاي زباني و فرهنگي و اجتماعي در غربت نيز بر دامنة پژوهشي ايران‌نامه افزوده مي‌شود. با بهره‌گيري از چاپ و پخش الكترونيكي و گسترش ارتباط با دانشورزان در سراسر جهان، اميد است كه ايران‌نامه در نقد و بازانديشي و نوآوري پژوهشي در حوزه‌هاي متفاوت ايران شناسي سهم بيشتري داشته باشد.
با انتقال دبيرخانة ايران‌نامه به دانشگاه تورانتو، اين فصل‌نامة بنياد مطالعات ايران از اين پس در قطعي بزرگ‌تر و به شكلي پيراسته‌تر در اختيار خوانندگان قرار مي‌گيرد. از آن‌جهت كه ايران نامه تاكيد خاصي بر مستند بودن مقالات دارد، در صفحه‌آرايي جديد يادداشت‌هاي هر مقاله را از از پايان متن به حاشيه آورده‌ايم. بدينسان يادداشت‌هاي مربوط به هر صفحه در حاشيه همان صفحه آمده است. در اين صفحه آرايي از نسخه‌هاي خطي و چاپ سنگي فارسي الهام گرفته‌ايم.
از اين پس همزمان با چاپ كاغدي، ايران‌نامه در فضاي مجاري و از طريق پايگاه <www.irannamag.com> در سراسر جهان دست يافتني و قابل تكثير است. خوانندگان با ثبت نام در اين پايگاه، به بايگاني همة شماره‌هاي گذشتة ايران‌نامه از پاييز 1982/1361 تا كنون دسترسي خواهند داشت.
تدوام و نظم ايران‌نامه مديون كوشش‌هاي بي دريغ دكتر هرمز حكمت است كه از سال1992/1370 مديريت مجله را برعهده داشت. او از بنيادگذاران انجمن بين‌المللي ايران‌شناسي (International Society for Iranian Studies) در سال 1967/1347 بوده و در 20 سال گذشته نقش مهمي در پايندگي ايران‌نامه داشته است. از كوشش‌هاي ايران‌شناسانة اين يار ديرين سپاس‌گزاريم.
اين شماره را به ياد شادروان ايرج افشار (1925-2011) با نوشته‌هايي از احسان يارشاطر، همايون كاتوزيان، و عبدالحسين اذرنگ آغاز مي‌كنيم. نقش ايرج افشار در تحكيم بنيادهاي ايران‌شناسي كم‌نظير بوده است. با همكاري همايون كاتوزيان، يكي از شماره‌هاي آيندة ايران‌نامه را به بررسي جوانب متفاوت كوشش‌هاي دانش‌ورزانة ايشان اختصاص مي‌دهيم.
